We hebben het over schatzoeken met GPS en dat heet geocaching. Hoe dat werkt? Andere mensen verstoppen caches (kleine doosjes met daarin een logboek en een ‘schat’) en delen online de coördinaten van die caches. Als schatzoeker gebruik je die coördinaten om de caches te vinden.
Het is niet dat je van geocachen rijk wordt. Toch zijn er duizenden mensen in Nederland die het doen. Ideaal als je van wandelen houdt met een doel en raadsels á la Wie is de Mol. Samen met ervaren geocacher Thijs van de Reep ging onze redactie op schattenjacht in Hillegom..
Thijs heeft een speurtocht uitgezocht genaamd ’De Hangkous’. Een vernoeming naar de bijnaam van de inwoners van Hillegom. De tocht leidt ons langs de hoogtepunten van Hillegom. In de beschrijving lezen we dat we door het oplossen van raadsels steeds nieuwe coördinaten krijgen naar de volgende locatie. Die coördinaten leiden ons uiteindelijk naar de ‘cache’ oftewel: de schat.
Toch niet zo geheime code
Een tocht door een oud dorp vol met verborgen raadsels en onbekende coördinaten. Het is net het tv-programma Fort Boyard. Die mysterieuze grijs bebaarde man die altijd aan het begin van het programma een ingewikkeld raadsel gaf voor extra sleutels…
Onze zoektocht begint in ieder geval niet met een ingewikkeld raadsel. De eerste coördinaten krijgen we namelijk cadeau.
Op naar ‘N 52°17.520 E 04°34.705’. Dat klinkt dan wel weer als een of andere geheime code. Thijs helpt me uit de droom: “Dit zijn de gps-coördinaten. Elke plek ter wereld heeft zijn eigen unieke coördinaten. Door die in te tikken op een gps-ontvanger wordt je gewezen naar de juiste locatie.” Niks geheims aan dus.
Zoals je van een doorgewinterde geocacher mag verwachten, is Thijs in bezit van een gps-apparaat. Op dit kekke apparaatje tikken we de coördinaten in. Vervolgens verschijnt een kompas in beeld, een inschatting van de verwachtte aankomsttijd en hoe ver we verwijderd zijn van de volgende locatie. Het heeft meer weg van een route instellen op de TomTom.
We belanden al gauw op een plein met een aantal plantenbakken en iets wat lijkt op een waterpomp. Op de waterpomp schijnen symbolen van hemellichamen en torens te staan die we moeten tellen. Geen verborgen aanwijzingen a la ‘Wie is de Mol’. Gewoon simpel tellen.
Reizende kevers
Ietwat teleurgesteld vragen we Thijs naar zijn meest bijzondere ervaring. “Dat was samen met mijn vrouw. Het was een van de eerste caches die we zelf zochten. Na een lange zoektocht door het bos vonden we een munitiekist. En die zat wel vol met vier ‘Travelbugs’.” Reiskevers? De beelden van de eetproef van Expeditie Robinson doemen op. Gelukkig heeft het niks met krioelende insecten of het opeten daarvan te maken.
“Een Travelbug is een voorwerp voorzien van een identificatieplaatje met een unieke code. Het is de bedoeling dat dat voorwerp zoveel mogelijk wordt verplaatst en dus zoveel mogelijk kilometers maakt. En wij vonden er gelijk vier.”
Kijk, dat klinkt al spannender. Voorwerpen die de hele wereld over gaan, duizenden kilometers ver en die steeds op een andere locatie opduiken. “Ik heb zelf ook een paar Travelbugs gemaakt”, vertelt Thijs. “Een daarvan verdween direct naar Zuid-Afrika en is ook in Australië geweest. Volgens mij bevindt die zich nu ergens in Amerika.”
Speurtochten en geheime caches
De verwachtingen zijn wat bijgesteld. We hoeven geen verborgen aanwijzingen meer te verwachten. Onze wandeling heeft dan ook meer weg van een ouderwetse speurtocht. Thijs beaamt dat: “Wij vinden het vooral leuk om met het gezin op zoek te gaan en lekker buiten te zijn. De kinderen hebben erg veel plezier in de puzzels. Wij zijn vooral weer benieuwd naar de locaties. Maar af en toe kom je een hele creatieve puzzel tegen. Vroeger moest je nog wel eens met een prikstok in de grond prikken op zoek naar een doos. Of dingen opgraven. Maar tegenwoordig kom je die niet vaak meer tegen, omdat het niet meer mag.”
Vroeger was Geocachen dus spannender. Hoe is het eigenlijk begonnen? “Zo’n vijftien jaar geleden bedacht een Amerikaan om een voorwerp te verstoppen en de coördinaten van de locatie op een forum te zetten. Hij noemde het spel ‘The Great American GPS Stash Hunt’. Het was zo’n succes dat anderen zijn voorbeeld volgden. Dat groeide uiteindelijk uit in het eerste geochaching platform ter wereld.” Inmiddels zijn er wereldwijd zo’n 5 miljoen actieve geocachers.
“Ik moest wel een met een prikstok in de grond prikken op zoek naar een verborgen doos.”
Onopgemerkt zijn we bij de locatie van de volgende puzzel beland. Al zoekend naar en rekenend met jaartallen op een brug achterhalen we de volgende locatie. Zijn alle caches nu eigenlijk een soort speurtocht? Thijs: “Je hebt verschillende soorten. Die we nu doen valt onder de categorie ‘multi-cache’. Dan ga je langs verschillende coördinaten, soms gepaard met puzzels. De traditionele cache is een enkele locatie en heeft geen puzzels. En dan heb je ook nog de ‘mystery-cache’.”
Geheime caches. Dat klinkt dan wel weer spannend. “Die zijn voor de wat meer gevorderde cacher,” legt Thijs uit. “Ik weet ook niet of die nu nog mogen. Dan hing er ergens een webcam waarvan je de coördinaten moest vinden. Wanneer je die locatie had gevonden, dan liet je jezelf zien aan de webcam als een soort controlemiddel dat je de cache had gevonden.”
Bijzonder vogelhuisje
Inmiddels zijn we een flinke zoektocht naar karakteristieke Hillegomse gevels, draken, leeuwenkoppen, luidgaten en kruizen verder. We schijnen aangekomen te zijn bij de eindlocatie. Daar waar de schat dus moet zijn. We staan voor een steegje. Niets bijzonders te zien. Zit er ergens een loszittende steen? Of moeten we de groenbak induiken?
Thijs geeft een hint: “Kijk eens goed om je heen, wat valt je op? Zie je iets wat hier niet helemaal thuishoort?” Er is een vogelhuisje. Een vogelhuisje in een steegje met allemaal tuinen is niet heel vreemd. Alhoewel: zo’n vogelhuisje hang je meestal op in de tuin. Hebben we de schat gevonden? Bekijk hieronder het filmpje. https://player.vimeo.com/video/185804915?autoplay=0&badge=0&title=0&byline=0&portrait=0&loop=1
